Nieuws Bocholt

Aanleiding is 25 november, de Internationale Dag voor de Uitbanning van Geweld tegen Vrouwen. Tegelijk start vandaag ook de jaarlijkse VN-campagne “16 Days of Activism”, die loopt tot 10 december. Dit jaar ligt de nadruk op een steeds urgenter thema: digitaal geweld tegen vrouwen en meisjes, een vorm van misbruik die snel toeneemt en vaak ernstige gevolgen heeft. 

De rode gloed op het gemeentehuis springt meteen in het oog. Met deze zichtbare actie wil Bocholt het bewustzijn vergroten en duidelijk maken dat geweld — in welke vorm dan ook — nooit aanvaardbaar is. “Vrouwen en meisjes worden nog altijd te vaak slachtoffer van fysiek, psychisch én digitaal geweld. Daarom blijven we dit signaal jaar na jaar geven,” klinkt het bij de initiatiefnemers. (Gemeente Bocholt)

Albert woont al jaren in Lommel, maar zijn hart blijft in Kaulille. “Dat is gek,” lacht hij. “Ik ben zo'n 50 jaar geleden uit Kaulille vertrokken, maar het blijft precies aan je lijf kleven. Mijn zussen en broer wonen er nog, en als ik ga fietsen, rijd ik áltijd door Kaulille. Ik blijf mij daar thuis voelen.” 

Hij vertelt hoe dat diepe Limburggevoel eigenlijk pas ontstond op internaat. “Van mijn 11de tot mijn 19de zat ik in Haasrode. Daar zat ik met jongens uit Opoeteren en Overpelt, en dan voel je ineens: wij horen bij elkaar. Dat klikte. Dat heeft me gevormd.” 

Het boek waar zoveel volk voor naar het Molenhuis kwam, is het resultaat van zes jaar zoeken, verzamelen en schrijven. “Eigenlijk begon het als een boekje voor mijn kleinkinderen,” vertelt Albert. “Met persoonlijke verhalen. Maar toen kwam ik een oud boekje tegen van de vroegere gemeentesecretaris over Kaulille. Dat was de basis. Ik ben beginnen scannen, herschrijven, uitbreiden… En toen bleef het maar groeien.” 

Hij dook in het Rijksarchief, in kerkregisters, sprak talloze Kaulillenaren, en kreeg stapels foto’s uit privécollecties. “Er staan meer dan 800 foto’s in, vooral uit het Kaulils archief en van mensen uit het dorp. De geschiedenis van Kaulille zit er helemaal in, van de oudste sporen tot nu.” “

Albert was jarenlang leraar wiskunde, maar geschiedenis is zijn grote liefhebberij. “Geschiedenis moet je niet droog schrijven,” zegt hij. “Ik heb gewoon alles opgenomen wat ik zelf graag zou willen lezen. En je kunt op élke bladzijde beginnen: dat maakt het net leuk.” Veel jonge mensen blijken het boek ook te willen. “Wie erin begint te bladeren, wil het hebben,” glimlacht hij. “En dat is misschien het mooiste compliment.” 

Op onze vraag of dit boek nu 'hét' geschiedenisboek van en over Kaulille is, is zijn antwoord pertinent 'neen'. "De titel is bewust 'grasduinen in het verleden van mijn dorp' geworden."

Dat het boek zou aanslaan, voelde Albert wel, maar dat het CC De Kroon zo vol zou lopen voor de voorstelling, verraste hem toch. "Op een bepaald moment moesten we letterlijk zeggen: even wachten. Het bleef maar komen. Jong en oud.” 

Hij moet lachen als we vragen of er nog een vervolg komt. “Neen, zeker niet! Ik zit al zes jaar achter mijn computer. Mijn vrouw zou me afschieten. Het is goed zo.”

Wie het boek alsnog wil kopen, kan mailen naar annrombaut1telenet.be

Marc Faes

Omdat het om een besmettelijk virus gaat, wordt door de overheid onmiddellijk een beschermingszone met een straal van 3 km rond het getroffen bedrijf ingesteld. Die zone – op het kaartje in rood weergegeven – legt vooral extra maatregelen op aan niet-geregistreerde hobbyhouderijen. 

Wie denkt dat Soroptimisten één keer per maand gezellig samenkomen, vergist zich. Het hart van de club is haar werking achter de schermen. Er zijn maandelijkse statutaire vergaderingen met een spreker of thematische toelichting, een aparte bestuursvergadering, en doorheen het jaar ook meerdere werkgroepen: onder meer rond fondsenwerving, de jaarlijkse kerstboompjesactie, de Orange-campagne tegen geweld op vrouwen, en het jubileumjaar dat in 2026 wordt gevierd. Elke ledenploeg verdeelt het werk, maar wanneer er handen tekort zijn, springt de hele club bij. “We proberen het engagement eerlijk te spreiden,” zeggen de dames. “Maar belangrijker: we doen het samen. Dat houdt het warm.” 

De club kiest om de twee jaar nieuwe goede doelen, na een interne stemming waarbij ieder lid voorstellen mag indienen. De huidige bestuursperiode richt zich op drie lokale projecten: LouTieJu, de kinderboerderij die inzet op inclusief leren; Homie, dat jongeren een veilige plek biedt; en het OverKop-huis in Pelt, waar jongeren terechtkunnen met vragen rond mentaal welzijn. Daarnaast steunen de Soroptimisten ook het Umoja-project in Tanzania, waar ze een kind adopteerden en de lokale begeleiding versterken. Het evenwicht tussen dichtbij en ver weg is bewust: het laat de leden niet alleen de impact in hun eigen omgeving voelen, maar ook de internationale dimensie van de beweging. 

Wie Soroptimisten kent, weet dat de eindejaarsperiode synoniem staat voor de kerstboompjesactie. Vorig jaar gingen er ongeveer 250 boompjes de deur uit, aangevuld met kaarsen en kleine sfeermakers. De actie leeft sterk in de gemeenschap: mensen herkennen ondertussen het karakteristieke aanbod, en weten dat elke aankoop rechtstreeks steun betekent voor de gekozen doelen. De dames hopen ook dit jaar opnieuw op veel warmte en belangstelling. De verkoopdata en locaties verschijnen binnenkort op hun Facebookpagina, die intussen een belangrijke brug vormt tussen de werking van de club en het brede publiek. 

Daarnaast nemen de Soroptimisten jaarlijks deel aan Orange the World, de internationale campagne tegen geweld op vrouwen en meisjes. Van 25 november tot 10 december zetten ze bewustmaking in het straatbeeld, scholen en lokale instellingen. Vorig jaar organiseerden ze bijvoorbeeld een studiedag voor leerkrachten en een filmvertoning in Hamont, samen met partners uit de regio. Dit soort acties zijn voor de club even belangrijk als fondsenwerving: ze willen zichtbaar maken waar geweld begint, en hoe gemeenschappen samen kunnen werken aan veiligheid en gelijkwaardigheid. 

In Noord-Limburg werkt de club geregeld samen met andere serviceclubs en verenigingen. Soms gaat het om gezamenlijke acties, soms om culturele of educatieve projecten, zoals het kerstconcert dat op 14 december plaatsvindt in de Ursulinenkapel in Hamont. De officiële naam van de club – “Hamont-Achel Noord-Limburg” – opent bovendien deuren: dankzij die verankering in de regio stellen gemeenten en organisaties soms voordelige infrastructuur ter beschikking, waardoor er meer middelen overblijven voor de goede doelen. 

Wie de dames bezig ziet, merkt dat ze een hechte groep vormen. Vriendschap is een essentieel deel van hun werking. Ze toasten elke vergadering op die vriendschap, en tegelijk is het duidelijk dat daar veel werk achter schuilgaat. Want Soroptimist-lid ben je niet “voor er eens bij te horen”: het is een vrijwillig, maar stevig engagement. Toch klinkt er geen klacht, integendeel. “We hebben geleerd dat je samen meer bereikt dan alleen,” zeggen de leden. “En al is onze club niet zo bekend als sommige andere serviceclubs, wat we doen, doen we met overtuiging.” 

In 2026 vieren de Soroptimisten hun 25-jarig bestaan, een moment waarop ze willen terugblikken op hun geschiedenis, maar ook vooruit willen kijken. Veel thema’s blijven actueel: kansen voor meisjes, veiligheid voor vrouwen, ondersteuning voor jongeren, samenwerking met scholen en de vele vrijwilligers die Noord-Limburg rijk is. De ambitie is niet om groter of prominenter te worden, maar om duurzaam nuttig te zijn – hier, vandaag, en morgen. 

Wie hun acties wil volgen – of hen simpelweg wil steunen bij een van de komende initiatieven – vindt alle updates op de Facebookpagina “Soroptimisten Hamont-Achel Noord-Limburg”. Dat is meteen ook de beste plek om een glimp op te vangen van de gedrevenheid achter deze zusterclub die al bijna een kwarteeuw lang haar schouders zet onder welzijn, kansen en verbondenheid in onze streek.

Marc Faes

Kaulille zakte af met De Doorzetters en De Twijfelaars, Bocholt met Amai en De Heerlijckheid. Lozen werd vertegenwoordigd door Sluis 17 en Sluis 18. Gastdorp Reppel zette er maar liefst vier teams tegenover: Dream Team, Kwis(t)hetniet, De Dorpsvrienden en De Drones. 

Om 13.30 uur ging de quiz van start, met acht rondes boordevol afwisseling: plaatsnamen en aardrijkskunde, sport, muziek, lokale én nationale politiek… Iedereen kreeg wel ergens de kans om te schitteren, te lachen of eens goed te gokken. 

Tijdens de pauze werden de quizzers verwend met koffie en een overheerlijke appelflap – een smakelijke onderbreking die de fijne sfeer nog versterkte. Aan het einde van de rit stonden twee Reppelse teams gelijk. Een schiftingsvraag bracht de beslissing: De Drones gingen met de overwinning aan de haal. 

De organisatoren kijken tevreden terug op een geslaagde namiddag, waarin plezier en ontmoeting minstens even belangrijk waren als het winnen. Een editie die absoluut smaakt naar meer.